|
|
![]() |
|
Poetae Russici (&al.) praestantissimi
Latine
(pars IV)
ab
Andrea Curascinio redditi
|
| John Keats |
John Keats |
On The Grashopper and Cricket
|
Cicada atque gryllus
|
The poetry of earth is never dead:
When all the birds are faint with the hot sun,
And hide in cooling trees, a voice will run
From hedge to hedge about the new-mown mead;
That's Grasshopper's - he takes the lead
In summer luxury, - he has never done
With his delights; for when tired out with fun
He rests at ease beneath some pleasant weed.
The poetry of earth is ceasing never:
On a lone winter evening, when the frost
Has wrought a silence, from the stove there shrills
The Cricket's song, in warmth increasing ever,
And seems to one in drowsiness half lost,
The Grasshopper's among some grassy hills.
|
|
Poesis terrae nunquam expirabit.
Cum aves languidae et pigrae acri sole,
In umbra ārborum se celant molli,
Vicus et pratum sectum cantu personabit.
Cicadae garrulae hic sonus satur,
Quae praeest sane in luxuria aestatis,
Nec desinit laetari laeta vatis,
Sub dulci herba cantans versum otiatur.
Poesis terrae nunquam conquiescit.
Cum algens lallus sopit hiemis tranquillus
Sub solum vesperum silentem, gryllus
De furno cantum movet, qui in fotu crescit.
Videtur dormienti quasi perarguta
Cicada canere in herbula minuta.
|
|
M.
A. S. Homjakov
|
|
Ad Russiam
|
“Supērba sis! – rūminant melos
Adulatores, – coronata,
Infragilis chalybis tellus,
Quae magnam mundi expugnata!
Extenta es et lata satis,
Libituum tuarum vera
Supērbis favet imperatis
Tibi Fotuna morigēra.
Camporum habitus regales,
Et saxa caelo sunt levata,
Et lacus maribus aequales...”
Ne credas, neque sis sublata!
Sit amnium tuorum unda
Par undae marium saevorum,
Et gemment gremia profunda,
Pinguedo uberet camporum.
Coram magnifico fulgōre
Demittant gentes tuo vultum,
Et septem maria plangōre
Peanen tibi dicant multum.
Cruento fuerint effusa
Fulmina tua nimbo late -
Hac gloria et vi incusa,
Hoc pulvere ne sis sublata!
Atrocior te Roma mira
Regina fuit septicōllis,
Vi ferreae, virtute dira,
Intentio perfecta, pronis.
Asianorum ferri ignis
Praegravis fuit barbarorum.
Regina marium insignis
Obruta auro magnorum.
Quid Roma? Ubi Asiani?
Et dolos ad barathrum tremens
Consuit Albiōn, qui vani,
Supremum gemitum oppremens.
Sterilis genius sublatus,
Infīdus aurum, putre ferrum,
Sed sacri mundus purus, ratus,
Precantis manus potens vero!
Quod tu es humilis et mitis,
Abscondita silenti mente,
Candōre puerili ditis,
Sumpsisti verba Dei tenta.
Imposuit vocationem,
Et partes puras, victimarum
Altarum ut conserves bona
Ad mundum rerum et purarum.
Vt serves generum conventum,
Amoris almum vas potentis,
Et verum, iusque incruentum,
Fidei copiam ardentis,
Quo animus sanctificatur,
Quo auditur vox caelorum,
Ventura vita quo celatur,
Coortus lucis et mirorum!..
Vocationem altam age!
De corde vetera exspīra
Et eius animam tu mage
Repostam, abditam exquīre!
In eam fige tuam mentem,
Amore gentes amplexare,
Dic libertatis sacramentum,
Fidei lucem eis fare!
Tum orbis terrae tu natorum
In mira gloria futura,
Caeleste solum ut decorum -
Supremi lucens velatura!
1839
|
|
Alexander Block
|
|
Scytae
|
Panmongolismus – verbum durum,
Sed meas aures id pascit!
| |
Vladimir Soloviev |
Permulti estis. Nos sumus infinīta.
Pugnate sane nostris bellis!
Sic - Asiani sumus, ita - Scythae
Angustis avidis ocellis!
Aetates vobis, nobis una hora.
Tenuimus ut serva proles
Hostilia nos scutum ambo ora
Inter Europam et Mogoles!
Cudebat vester malleus aetates,
Vincebat sonos labis pronis,
Et dira fama fuit vobis clades
Messanae et Ulyssiponis!
In Orientem saecla spectavistis,
Congesto auro et fuso,
Incavillantes diem speravistis
Stringendi gladia abstrusa!
Et dies venit. Ortum malum vagum,
Iniuriis in diem gestis.
Relicta erit, fiet, ne imago
Fortasse quidem vestri Paesti!
O mundum veterum! Dum vivus iste,
Dum poena gaudes insana,
Vt Ōedipus persapiens consiste
Ad Sphingem priscam et arcanam!
Russia Sphynx! Maesto et laeto ore,
Et atro sanguine oppleto,
Inspicit te sollicito amore
Et magno odio impleta!..
Amare ut cruoris nostri unda,
Iam dudum nemo vestrum petit!
Obliti vos, ut amor sit in mundo
Qui acre urit atque metit!
Amamus aestum numeri algentem,
Divarum visionum donum,
Tenemus Gallicam subtīlem mentem
Et tristem genium Teutonum...
Lutetiae meminimus ruinae,
Olentias citreti molles,
Venetiarum frigus, Agrippinae
Coloniae fumosas moles...
Amamus carnem, et colorem eius,
Odorem denicalem... Ossa
Confracta erunt vestra si in peius,
Culpabimur, sub manu nostra grossa?
Didicimus nos frenis apprehensis
Equorum scapulas aeratas
Animosorum farngere intensis,
Frenare servas obstinatas...
Terroribus a belli in quietos
Complexus ambo veniamus!
Dum sero - gladius condendus vetus!
Sodales! Fratres nos fiamus!
Si aliter, tum nil perdendum nobis,
A nos non abest fraus, dolus!
Per saecla precabuntur male vobis
Morbosa, vitiosa proles!
Europae locum dabimus decōrae
In silvas, campos discendentes!
Vertemus nos ad vos – en vobis corae
Et Asiani nostri dentes!
Hyperborēos montes ite versus!
Purgamus proeliandi locum
Adamantēis māchinis adversus
Mogolem cātervam atrocem!
Posthac nos proelium non conseremus
Nec sumus clipeus fidelis,
Mortalem pugnam nos inspiciemus
Angustis, avidis ocellis.
Cum Hunnus, nec movebimur, vesanus
Corporum sinus ponderabit,
Cremabit urbes, funestabit aras
Et carnem albidam assabit!..
Te tandem orbis rēcipe veterna!
In festum pacis et laborum
Postremum in symposium fraternum,
Te vocat lyra barbarorum!
1918 |
|
M. Ju. Lermontov
|
|
Angelus
|
Angelus nocte in caelo volavit
Vocula parva dulce cantavit;
Nubes gregatim et luna et stellae
Voci se dabant blandae et bellae.
De castis canebat animis piis
Sub paradisi frondibus diis;
De maximo Deo, et eius cantus
Candidus erat, purus et sanctus.
Animam iuvenem afflictionis
Mundo is tulit fletus, meroris;
Et sonus cantus in anima divus
Sine remansit verbis sed vivus.
Anima voto miro impleta
Se maceravit multum secreto;
Sonores caelorum non imitati
Cantibus terrae eae ingratis.
|
|
Vladimir Sulygin
|
|
Tempus
|
Sonus caret umbra,
Sed echum habet.
Fumi est umbra,
Sed īnsonus tabet.
Nec umbram nec echum
Tempus habet.
Modo horti florescunt
Et folia cadunt.
Est temporis umbra -
Floritio forte hortorum,
Temporis echo - sonus
Foliorum est caducorum.
|
|
|
![]() |
|
